L'éveil du printemps

L’éveil du printemps toont, in een klein provinciestadje met een benauwende sociale controle, het opkomen van het sap bij een twaalftal pubers. Ze ontdekken hun ontluikende seksualiteit en de bijbehorende bevliegingen en angsten; en ze botsen tegen een door de volwassenen opgetrokken muur van onderdrukking, verboden en taboes.

De dood waart rond (abortus, zelfmoord enz.), maar de Man met het Masker, een abstract, allegorisch personage, houdt een oogje in het zeil en laat de levensdriften zegevieren.

Die tekst uit 1891 van de auteur van Lulu ligt al vierentwintig jaar op de nachttafel van Armel Roussel, die al bij drie producties ervan betrokken was, maar het stuk nooit zelf regisseerde. Nu hij zover is, doet hij een beroep op twaalf acteurs en twee vrouwelijke musici, om het belang van de ensemble cast in het toneelstuk te onderstrepen.
En boven de stoffige huizen van de deftige burgerij verkiest hij een setting in openlucht: een volksfeest op een dorpsplein waar ’s avonds, tijdens het bal, lippen zich laten gaan, lusten zich uitleven en reputaties aan diggelen worden geslagen.