Antigone in Molenbeek

Antigone, vertolkt door Ikram Aoulad, staat alleen op het toneel en heet nu Nouria,. Ze is een islamitische rechtenstudente en haar woorden dialogeren met het Strijkkwartet n°15 van Dmitri Sjostakovitsj. Haar broer raakte geradicaliseerd en streed in de gelederen van IS tot hij omkwam bij een zelfmoordaanslag. Net zoals in de aloude mythe wil Nouria het stoffelijk overschot van haar broer terugkrijgen, dat in het gerechtelijk geneeskundig centrum wordt bewaard. Zij wil hem een begrafenis geven die strookt met zijn menselijke waardigheid, ondanks de gruweldaden die hij heeft begaan. 

Hoe kan deze alleenstaande maar vastberaden jonge vrouw haar stem laten weerklinken? Moeten we medelijden voelen met zelfmoordterroristen? In 2017, amper een jaar na de aanslagen in Brussel, herschreef Stefan Hertmans, auteur van Oorlog en terpentijn, de mythe van Antigone en transponeerde ze naar onze hedendaagse realiteit. De regie van Guy Cassiers maakt de zoektocht naar het absolute even tastbaar als die van de heldin uit de Oudheid en onthult op die manier de kracht van de mythe. Deze hedendaagse vormgeving belicht zowel de grenzen van de patriarchale samenleving als de vooroordelen jegens al wie het etiket van “vreemde” opgekleefd krijgt.