Forêts paisibles
Vaudeville mythologique

Martine Wijckaert is een van die zeldzaam gevoelige medemensen die, zowel vanuit haar persoonlijke eigenheid als vanuit haar politieke overtuiging, de grenzen van de artistieke discipline trachten te verleggen door ze in de marge af te breken. Forêts paisibles, haar laatste creatie, is geen uitzondering.

Het decorontwerp is een waarschuwing: alles is dubbelzinnig. De muren zijn bekleed met een motief dat een moerassige biotoop vol kreupelhout suggereert. Maar een waterfontein en een douchegordijn aan een stang suggereren dat we ons evengoed in een goedkope flat kunnen bevinden. Daar staat een archaïsche, fundamenteel impulsieve wereld op het punt om te worden ontketend: de wereld van een paar saters, geflankeerd door hun puberende kroost. Middelmatig, vulgair, harig en met gespleten hoeven, klagen de ouders erover dat ze een ”abnormaal” kind hebben voortgebracht: opstandig, kaal en met turnpantoffels aan. Opgesloten in haar ”kamer” – een kampeertent – dubt ze over haar afkeer om op haar ontaarde ouders te lijken.

In deze woeste fabel, die het midden houdt tussen vaudeville en mythologie, is het kerngezin het rijk van de absolute hypocrisie en de taboeovertredingen, gaande van incest tot moord. Het jubelende gekibbel van Véronique Dumont, Alexandre Trocki en Héloïse Jadoul creëert een pervers draagvlak tussen het dagelijkse leven van Pan de sater en dat van de Deschiens. Vader, moeder en dochter, even ruw in hun relaties als verfijnd in hun taal, sluiten en verbreken bondgenootschappen, overpeinzen de meest barbaarse moorden en wentelen zich vrolijk in hun eigen vuilnis, voor een bijtend bacchanaal vol sardonische humor.

Productie La Balsamine