Liebestod
L’odeur du sang ne me quitte pas des yeux Juan Belmonte
Histoire(s) du théâtre III

Liebestod
El olor a sangre no se me quita de los ojos Juan Belmonte

Door de figuur van de Andalusische stierenvechter-revolutionair Juan Belmonte en de muziek van Richard Wagner samen te brengen, geeft Angélica Liddell stem aan de oorsprong van haar theater, aan wat zij noemt ”een theatergeschiedenis die de geschiedenis is van mijn wortels en de geschiedenis van mijn afgronden”. Voor Juan Belmonte was het stierenvechten meer dan een kunstvorm, het was een spirituele oefening, het tilde de emoties op naar een oneindige ruimte, naar een eeuwigheid.

Het is een onophoudelijke zoektocht naar tragische schoonheid die aan het werk is in Liebestod, een poging om rechtstreeks met het heilige te communiceren, zowel in de praktijk van de stierenvechter als in het toneelwerk van Angélica Liddell. ”Ik ben op zoek naar het sublieme moment, de transfiguratie, het overvloeiende enthousiasme, de schittering en het licht, dat lyrische transport dat plaatsvindt wanneer men liefheeft.

Liebestod vertelt dus veel meer dan een epos over stierengevechten, de show wordt een offerande, ”het is het werk van een verliefde vrouw, en sterfelijk. Het is ook een offer”. Juan Belmonte (1892-1962), de ”goddelijke stotteraar” uit de wijk Triana in Sevilla, wordt beschouwd als de schepper van het spirituele stierengevecht. Hij bleef geobsedeerd door de dood van Joselito in de arena. Zijn zin ”We vechten zoals we zijn” vat zijn filosofie samen. Zijn zelfmoord spreekt tot ons van dat ”Niet langer in staat te leven” dat Emil Cioran beschrijft in Op de hoogten der wanhoop.

Liebestod is de titel van de finale van Richard Wagners opera Tristan en Isolde uit 1865, wat letterlijk ”dood door liefde” betekent. De componist zet zijn eigen poëtische herschrijving van de middeleeuwse Keltische legende op muziek. Het woord liebestod verwijst naar het thema van de erotische dood of ”liefde tot de dood”, waarbij het idee wordt opgeroepen dat de voltooiing van de liefde van het paar plaatsvindt in of zelfs na de dood.

Corealisatie Kaaitheater, Théâtre National Wallonie-Bruxelles