Abri
ou les casanier·es de l'apocalypse

Veilig weggestopt in hun schuilplek proberen verschillende mensen nader te bepalen wat ze met elkaar gemeen hebben. Bezorgd om goed te begrijpen en goed begrepen te worden, gebruikt elk van hen strategieën om de schijn hoog te houden. Hier wordt elke uitspraak een poging om zich naar elkaar te schikken uit angst om het broze groepsevenwicht te verstoren. Maar door te hard een compromis na te streven tussen het harde en het zachte, het stevige en het slappe, lijkt deze kleine gemeenschap zich vooral over te geven aan de gratuite vreugde van zichzelf hardop te horen denken. 

Silvio Palomo en Le Comité des fêtes sluiten zes personages op in een afgebakende ruimte. Onder het mom van een naderend einde van de wereld, gebruiken ze een context die grenst aan het sensationele en apocalyptische om een kleine stam te bestuderen die noodgedwongen moet samenleven. Wat rest er dan nog van hun gewoonten, hun eigenaardigheden en hun bekommernissen? Hoe kunnen ze opnieuw tot een gedeelde visie komen die spoort met hun dagelijks leven en met dit gebied, waar de tijd door de eindigheid van hun wereld opgeschort lijkt?

Abri ou les casanier·es de l’apocalypse confronteert ons met onze meest banale gedragingen om in het hart van het gewone het ongewone te onthullen.