Toutes les villes détruites se ressemblent

In het MEMED (Musée Européen de la Mémoire Et de la Destruction) houden twee bewakers*aksters vast aan tegenovergestelde visies op hun taak: de een klampt zich vast aan het verleden, de ander wil geloven in de toekomst. Geconfronteerd met de onbegrijpelijke afwezigheid van bezoekers*sters, balanceren ze tussen hoop en wanhoop in de verlaten, stoffige museumhallen.

Toutes les villes détruites se ressemblent, aanvankelijk ontworpen voor niet-theatrale ruimtes, onderzoekt met humor het gewicht van het geheugen op onze levens, en laat onrechtstreeks een tijdperk zien dat worstelt met de terugkeer van een Geschiedenis die voorbij werd geacht.