Botero en Orient

Botero en Orient is een ode aan het lichaam en zijn rondingen. Bevrijd van het dictaat van de slankheidsnorm in de danswereld toont dit lichaam zich zonder opsmuk en stelt het tegelijkertijd de relatie van de toeschouwer tot de ronde vormen aan de orde. Het dansen wordt niet langer gekaapt door een enge benadering van de performance. Hier is de dans wezenlijk poëtisch, sensueel, authentiek.

Het werk van de schilder Botero loopt als een rode draad door de voorstelling, maar een aantal kubusvormige elementen in de scenografie verwijzen ook naar Picasso. En het reisverhaal houdt daar niet op: het opent de deuren naar de Oriënt, met de stem van de Marokkaanse zangeres Fatima Ezzahra Nadifi, en bewandelt de sublieme woorden van de Libanese dichteres en schilderes Etel Adnan (To Be in a Time of War). Storende woorden, die aan twee kanten snijden. Je denkt dat ze op voedselverslaving zinspelen, terwijl ze over oorlog en chaos gaan.

Botero is verwarrend, confronterend, maakt duidelijk dat de tijd voorbijgaat, dat hij zijn sporen nalaat in het lichaam van de dansers en in elk van ons. Waarom het onvermijdelijke bestrijden, zolang de creatieve energie blijft bestaan? De 43-jarige Taoufiq Izeddiou aanvaardt zijn veranderde lichaam. Sterker nog: hij laat zich erop voorstaan en maakt er een inspiratiebron van. “Leef, dans”, lijkt hij ons toe te fluisteren, want er is nog tijd zat.