Naar hoofdinhoud
Théâtre National Wallonie-Bruxelles

De wereld in ons.

Karine Ponties

©Théâtre National

Deze invraagstelling was wederzijds. Gewoonlijk moeten deze dansers een choreografie instuderen. Tijdens dit werk heb ik hen met verschillende werkvormen geconfronteerd: improvisatie, maar ook schriftelijke productie ondersteund met schilderkunst, film en animatie… Hoe slaagden zij erin om wat ik hen gaf te vertalen met hun lichaam, met hun bagage, met hun lichaamshouding waaraan ik geen vorm had gegeven? Vervolgens werk ik met mijn blik. Ik neem, ik ontwikkel, ik associeer, ik isoleer en als het materiaal klaar is, ga ik te werk als een monteur om de onderdelen van het stuk in elkaar te passen.

Ik zoek de momenten waarop het lichaam de greep verliest en de uiterlijke schijn het laat afweten. Deze dansers zijn technisch zeer onderlegd, maar ik zoek iets anders. Mijn bedoelingen liggen elders. Dans is voor mij geen doel op zich. Het is een middel zoals vele andere. We hebben allen een lichaam maar leven er niet altijd mee.  Waarschijnlijk zelfs steeds minder goed. En dat terwijl het lichaam vol ervaringen zit. Wat ik tot uiting wil brengen is niet ‘wij in de wereld’, maar ‘de wereld in ons’. Hoe achterhalen we onze innerlijke tegenspraak, hoe kunnen we ermee schrijven, hoe kunnen we het lichaam hierbij betrekken?  Ik doorzoek het menselijke en probeer te ontdekken wat ons verbindt. Als ik op tournee ga met een voorstelling en merk dat zij telkens dezelfde reacties losmaakt, betekent dit dat ik erin slaag om iets te vertellen.

Ik houd van gelaagdheid. Dat vraagt tijd. Ik heb altijd buiten de tijd gestaan en dat interesseert me. Ik probeer een poëtische wereld te vertalen. Voor mij is poëzie altijd een manier geweest om aan politiek te doen.

© Gloria Scorier