Naar hoofdinhoud
Théâtre National Wallonie-Bruxelles

BPS22

Het BPS22 is een belangrijk kunstmuseum in het Belgische culturele landschap en onderscheidt zich met zijn soms radicale en baanbrekende tentoonstellingen, die dankzij vernieuwende bemiddelingsactiviteiten toegankelijk worden gemaakt voor alle publieksgroepen. Om bij te dragen tot de opbouw van een kritisch denken, staat de relatie tussen kunst, macht en maatschappij centraal in de programmering en het aankoopbeleid. In dit opzicht ligt de programmatie volledig in de lijn van het project dat door het Théâtre National Wallonie-Bruxellesis opgezet. Bij wijze van eerste stap in wat een lange en vruchtbare samenwerking belooft te worden, werd het BPS22 uitgenodigd om een werk uit zijn collecties te delen zodat het een seizoen lang een onderkomen zou kunnen vinden in het Théâtre.

Met een subtiele omkering van het gezichtspunt heeft het BPS22 gekozen voor een werk dat, in plaats van gezien te worden, de bedoeling heeft om de plaats te tonen die het herbergt. Met zijn panorama van 360°, naar buiten gericht, is de Public Bench van David Evrard een uitnodiging om te gaan zitten en de ruimte eromheen te omhelzen. Dit sculpturale object, met zijn verwijzing naar het banale, herdefinieert de openbare ruimten van het Théâtre National om terug te keren naar de kern van dit huis, namelijk een plaats van leven, een plaats waar mensen samenkomen en elkaar ontmoeten.

David Evrard (BE, 1970) is beeldend kunstenaar, auteur en uitgever. Zijn werk is proteïsch en daagt bewust het artistieke, culturele en sociale hokjesdenken uit.

Het stuk Banc public werd gemaakt door meubelmakers in de streek van Charleroi voor de eerste tentoonstelling van het BPS22 in 2001. De opening van deze nieuwe plaats, gewijd aan hedendaagse kunst, ging gepaard met het ontstaan van een nieuwe openbare ruimte die moest worden afgebakend. David Evrard heeft aldus een werk geconcipieerd dat tegelijk meubilair, stedenbouwkundig ontwerp, architectonisch element en beeldhouwwerk is en speelt met de dubbelzinnigheid van zijn status. In haar eerste versie was de bank voorzien van een palmboom als verwijzing naar Marcel Broodthaers, terwijl zij in haar huidige versie is versierd met neonlichten in verschillende kleuren. Deze kleuren bestrijken het gehele palet van dit type neon, waardoor het voorwerp een lezing op gang brengt die de wijdvertakte mogelijkheden van de beperking oproept.

© Gloria Scorier