Het ogenblik is aangebroken om u mijn laatste seizoen voor te stellen in het Théâtre National Wallonie-Bruxelles.

Als u het programma overloopt, zullen sommige titels u waarschijnlijk bekend voorkomen. Toch hebben slechts weinige ervan daadwerkelijk hun weg gevonden naar het publiek. We hadden het liever anders gezien. We willen deze afgelaste creaties opnieuw een kans gunnen en hen bij voorrang een welverdiende plaats geven in onze programmatie. Ironisch genoeg krijgen wij op die manier ook nog eens een seizoen waarvan wij niet hadden durven dromen.

Het afgelopen jaar heeft ons theater allesbehalve stilgezeten. Het team heeft zich uit de naad gewerkt om herhaaldelijk uitgestelde opvoeringen in ons seizoen op te nemen, of om via radiofictie wat extra zuurstof te krijgen met de creatie van onze VOIX.E.S-applicatie. De kunstenaars bereidden de culturele heropleving en de mythen van de langverwachte pseudo-nieuwe wereld voor. Het Nationaal Theater is, trouw aan zijn geschiedenis, de plaats geworden van protest voor een beroep dat het zwaar te verduren krijgt.

Maar daarover willen we het nu niet hebben met u.

Laten we alle minachting van ons afschudden, de tijd voor schoonheid is eindelijk gekomen. We leven nu, we zijn hier en we wachten op jullie.

Ik dank uit de grond van mijn hart het team van het theater, de partners en de kunstenaars met wie ik heb samengewerkt. Ik hoop dat mijn opvolgers verder aan de toekomst zullen bouwen, en dat verontwaardiging en verbeelding de voornaamste instrumenten zullen blijven om de artistieke schepping te laten zegevieren.

En bovenal… tot ziens. 

Fabrice Murgia