Aurore Fattier neemt Ibsens klassieker onder handen en maakt er een hedendaagse transpositie van, terwijl ze het werk tegelijkertijd relativeert.
De drie personages zijn zowel verteller als vertolker van deze wrange komedie, die beheerst wordt door visioenen en door archetypen.
In een sobere esthetiek becommentarieert, parafraseert, documenteert en danst Samantha van Wissen Giselle.
In een setting die doet denken aan een workshop of een filmstudio stelt Cyril Teste een gesofisticeerde en hybride scenografie voor, die acteren op poëtische wijze vermengt met videoprojecties.
L’après-midi d’un foehn Version 1 ons uit om ons te verwonderen over wat ongrijpbaar en briljant getemd is in een performance en installatie, als waren het stukjes materie.
Dit tijdloze beeld van de adolescentie, even vernietigend als dromerig, vol romantiek en verzadigd door een flamboyante beslotenheid, kan nog steeds bekoren.
